topraktaki aşk
TOPRAKTAKi AŞK

Yoruldum artik yalan dünyanin yalanci insanlarindan ,sahte yüzlerden anlaşilmaz sözlerden,fosilleşmiş cümlelerden, artik sikildim !! yaşamak için nedenlerim olmali, olmali ki yarinlarim var olsun. Tutunacak dallarim olmali , olmaliki kaderini yaşayasin insan.
gittin evet çok uzaklara gittin sendin yaşamama sebep sendin tutunduğum dal, söyle şimdi ben seninsiz nasil yaşarim nasil hayal kurarim nasil olurda başkasina sen benimsin derim, gittin ben sensiz yarinlarimi bensiz biraktin, mutlumusun kirmizi karanfilim,
hatirla onca yaşanan güzel anilari , hani bir gün kimse bizi görmesin diye arka mahalenin taş kaldirimli sokaklarinda yürüken , yorulurdun ve her zaman oturduğumuz bankta dinlenirdin ve o banktaki son günümüzde ;
elim elinin içindeyken nasilda sikmiştin ve gözlerime bakip sakin beni birakma demiştin,derken birakmadim halen elin elime yüregimde sim siki seni yaşiyor hayallerim seni aniyor kalbim, birak bedenim yaşamasin seni, ben senin yokluğunuda severim aci olsada senden bi parça olduğunu düşünür uyurumm..

*Ne hasta bekler sabahi,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahi,
Seni beklediğim kadar.

Anilar için, yaşanmiş hikayelere, hikayeler için kahramanlara, kahramanlar için dağ gibi kalplere ihtiyaç vardir.
beninm senin için dünyalar kadar kalbim vardi
yaşadiğin hayat hikayendeki kahramanindim
ama şimdi sadece bir anisin
şimdi yağmur yağiyor
penceremde düşen damlalari seyrediyorum, nasilki sen benim hayatimdan kayip gittigin gibi camda kayan yağmur damlalarini seyrediyorum süzülürken aşaği doğru damlalari göz yaşlarim takip ediyor
ağliyorum ağliyorum, neden biraktin beni diye !!
uyaniyorum sensiz sabahlara
sonra yatağimda elimi atiyorum sen yoksun, ve sensiz her uynanşimda isyan ediyorum neden uyandim diye çünkü kalbimin en derin yerinde sen olduğun gibi rüyamda da sen varsin...
hatirla eyy sevgili bahçesi büyük kendi küçük bi evimiz olacakti
hatirla ey sevgili çocuklarimiz koşacakti o bahçede, gün batiminda onlari seyrederken elimi tutacaktin
bunu bana neden yaptin kirmizi karanfilim..
bu kadarmi sürgün aşkim sana ,son tebesümüm hafizamda silemiyorum , saçlarin doktorun elinde tel tel dökülen saçlarin, nerden bilirdim o kaldirimlarda yorgunluktan değilde kan kanseri olduğunu nerden bilirdim beni bu kadar sendiğini bu gerçegi benden sakladiğini, son tebesümün silemiyorum dedimya be kirmizi karanfilim gözlerinden yastiğa doğru süzülen göz yaşlarin, elimde yine senin elin yüzünde unutma beni der gibi , sanki unutmayacağimi billele bile gülümsüyorsun sonrada gözlerini kapatiyorsun o ani hiç unutamiyorum can dostum, bak yine bunlari sana yazdim bunca yol yürüdüm elimde ellerin yok ama senin en sevdiğin çiçekler var yine solmuş gecen hafta üzerine diktiğim çiçekler. ama üzülme bu karanfileride dikeceğim onlar solmaktan usanmayacak bende dikmekten usanmayacağim kirmizi karanfilim biliyorum duyoyorsun beni sikiyorum seni bende alan topraği vermiyor hayat seni....
ben yine geleceğim kirmizi karanfilim yine temizleyeceğim toprağini hani o çok sevdiğin karanfillerdende getireceğim ben yokkenbeni sana hatirlatsin diyee.. şimdi gitmem gerek kirmizi karanfilim gelirim yine....

*Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Birak vehmimde gölgeni,
Gelme, artik neye yarar?

ben seni yokluğunda da severimm

Fatih_han
KiM iSTeR BöYLe BiR

0 yorum

Hikaye

Sitemizin amaçı sizlere hikaye okutmaktır.Ufkunuzu açmak için hikaye okuyun.